The Beginner

"อยากให้เธอกลับมาจัง" เสียงในสมองฉัน พร่ำบอกอยู่ตลอดเวลา คงไม่มีทางที่เธอจะกลับมาจริงๆ แล้วสิ ฉันยังสับสนอยู่กับคำว่ารัก ตกลงว่ามันเป็นคำที่มีความหมายในด้านไหนกันแน่ ??   คืนนี้สายลมอ่อนๆ พัดปริวเข้ามา ฉันนั่งเช็คกล่องข้อความ และคำอวยพรจากเพื่อน ๆ ในเฟสบุ๊ก สายตาเฝ้าควานหา คำอวยพรของใครคนหนึ่งที่ฉันเฝ้าคอย สายตาเหม่อลอย โลเล จนใจเริ่มหวั่นๆ ความเหนื่อยล้า หลังจากฉลองวันเกิดกับเพื่อนๆ ทำให้ฉันอยากพักผ่อนมากจริง ๆ  เพลงสากลทำนองเบาๆ เบลอๆ ฉันฝังไม่ค่อยจะรู้เรื่องเท่าใหร่ดังขึ้น แต่พอจับใจความได้ว่า '' ลา ลัล ลา เธอมา และ เธอก็ไป ความรักเป็นเช่นใด หรือแค่เพียงฉันฝันไปเท่านั้นเอง " หันหลังกลับไปมองคุณยายนอนมองฉันตาใสเเจ๋ว มีแอบบ่นว่า "ไปนอนได้แล้ว ตัวเล็ก มันดึกแล้วนะลูก.." ฉันตอบไปเพียงแค่;ว่า "อื้ม"....   ความเงียบกลับเข้ามาอีกแล้ว เสียงเพลงที่ดัง ขาดๆ หายๆ เพราะอินเทอร์เน็ตจากแดนไกล เพิ่งตะเกียกตะกาย พะเงิบพะงาบมาถึงเสาสัญญานน้อยๆ ของบ้านกลางทุ่งนา "ฝนตกอีกแล้วสิ!!" ฉันพึมพรำ ไม่มีอะไรน่าเบื่อไปกว่าการเล่นอินเทอร์เน็ตตอนฝนตกอีก...

         บางครั้งการยื้อเวลาไว้ เพื่อรักษาสิ่งที่ไม่เคยเป็นของเรา มันก็เจ็บและทรมานมากมายเช่นกัน การต้องยอมรับความจริง เป็นเรื่องยากยิ่ง เมื่อเรารู้ว่าเราอยู่กับความฝัน การยอมรับความจริงว่าเรารักกันไม่ได้....  เธอจะรู้มั้ย ว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับฉันเลย ถึงแม้ความจริง ฉันจะรู้ดีอยู่กับใจตัวเองว่ามันจะต้องจบเช่นไร     ปลายฤดูฝนที่แล้ว ฉันวิ่งฝ่าสายฝนเข้าไปในอาคาร สายตาจดจ้องไปที่ภาพๆนึง มันเป็นภาพหญิงสาวที่หน้าตาไม่เชิงว่าดีสักเท่าไหร่  และไม่ได้น่าเกลียด จนน่าขยะแขยง ฉันเป็นคนประเภทไม่พูดตรงๆ แต่จะสื่อด้วยสายตา พวกเพื่อนๆ บอกว่าฉันมีสายตาที่น่าขยะแขยง แต่พวกเขาไม่ได้รังเกียจในสิ่งที่ฉันเป็น ต่างคนก็สงสัยว่าทำไมฉันถึงเป็นเช่นนี้ ฉันเองก็ให้คำตอบไม่ได้เช่นกัน   ฉันจ้องไปที่ภาพของหญิงสาววัยกลางคนนคนนั้น ภาพใสมองจินตนาการเรื่องราวสกปรกมากมาย  ฉันพยายามสลัดคราบสัตว์นรกในจิตใจออกไป  อันที่จริงฉันไม่ใช่คนที่เลวร้ายดังคำพรรณา ที่ว่ามาในข้างต้นเลยสักนิด อยากรู้จักฉันหรอ??         ...