รอเสมอ :)
ฉันอยู่ตรงนี้... เสียงหนึ่งดังข้ามมาจากฟากฟ้าไกล ใจฉันสั่นไหว เหมือนแผ่นดินจะแตกแยกเป็นสองทาง ระยะทางหนอ... ระยะทาง... ไม่ว่าจะไกลห่างสักร้อยลี้หรือสักกี่พันไมล์ ใจของเรายังคงรำพึงถึงกัน ฉันหวัง เฝ้าแต่เพียงแค่หวัง ว่าเพียงกายเรานั้นห่างกันเพียงแค่นี้ หากเป็นวิญญานเราห่างน่ะหรือ ฉันคงต้องเป็นบ้าตายไปแน่ ทุกครั้งที่ฉันตื่นนอน ก็เพียงแค่อยากได้ยินเสียงเธอถอนหายใจ ตอนนี้มีเพียงโทรศัพท์ทำให้เราคลายเหงาลงได้ แต่ไม่อาจจะทำลายความโศกเศร้าของจิตใจของเราได้เลย ก็ไม่รู้ว่าจะนานสักแค่ไหน เมื่อไหร่ที่เธอจะได้ ข้ามฟ้า ข้ามมหาสมุทรกลับมาหาฉันสักที ฉันยังคงมั่นคง และซื่อสัตย์แต่เพียงแค่เธอ สงสารโชคชะตาของเราสองคนจริงๆ วินาทีมองเธอเดินห่างออกไป ในตอนนั้น หัวใจหล่นลงเหมือนนกหมดแรงบิน ตกลงมาแตกสลายไม่เป็นท่า ปากกัด ฟันขบกลั้นไว้ไม่ให้น้ำตาไหล เพียง เสียงหัวใจเต้นแรงกว่าเสียงผู้คนสนทนา รอบกายนั้นเงียบสงัดได้ยินเพียงเสียงหัวใจตัวเองร้องไห้ ปวดร้าวจริงๆ เมื่อคนรักต้องมาจากไกล ทั้งที่ยังรักกันหมดใจ เหมือนถูกพรากความสุข ความเสียใจมาแทนที่ "รอ... "ได้ยินเพียงเท่านั้น ล้าแค่ไหนก็ต้องทน หวังว่ารักจะ...