The Beginner

"อยากให้เธอกลับมาจัง" เสียงในสมองฉัน พร่ำบอกอยู่ตลอดเวลา คงไม่มีทางที่เธอจะกลับมาจริงๆ แล้วสิ ฉันยังสับสนอยู่กับคำว่ารัก ตกลงว่ามันเป็นคำที่มีความหมายในด้านไหนกันแน่ ??   คืนนี้สายลมอ่อนๆ พัดปริวเข้ามา ฉันนั่งเช็คกล่องข้อความ และคำอวยพรจากเพื่อน ๆ ในเฟสบุ๊ก สายตาเฝ้าควานหา คำอวยพรของใครคนหนึ่งที่ฉันเฝ้าคอย สายตาเหม่อลอย โลเล จนใจเริ่มหวั่นๆ ความเหนื่อยล้า หลังจากฉลองวันเกิดกับเพื่อนๆ ทำให้ฉันอยากพักผ่อนมากจริง ๆ  เพลงสากลทำนองเบาๆ เบลอๆ ฉันฝังไม่ค่อยจะรู้เรื่องเท่าใหร่ดังขึ้น แต่พอจับใจความได้ว่า '' ลา ลัล ลา เธอมา และ เธอก็ไป ความรักเป็นเช่นใด หรือแค่เพียงฉันฝันไปเท่านั้นเอง " หันหลังกลับไปมองคุณยายนอนมองฉันตาใสเเจ๋ว มีแอบบ่นว่า "ไปนอนได้แล้ว ตัวเล็ก มันดึกแล้วนะลูก.." ฉันตอบไปเพียงแค่;ว่า "อื้ม"....   ความเงียบกลับเข้ามาอีกแล้ว เสียงเพลงที่ดัง ขาดๆ หายๆ เพราะอินเทอร์เน็ตจากแดนไกล เพิ่งตะเกียกตะกาย พะเงิบพะงาบมาถึงเสาสัญญานน้อยๆ ของบ้านกลางทุ่งนา "ฝนตกอีกแล้วสิ!!" ฉันพึมพรำ ไม่มีอะไรน่าเบื่อไปกว่าการเล่นอินเทอร์เน็ตตอนฝนตกอีก...

         บางครั้งการยื้อเวลาไว้ เพื่อรักษาสิ่งที่ไม่เคยเป็นของเรา มันก็เจ็บและทรมานมากมายเช่นกัน การต้องยอมรับความจริง เป็นเรื่องยากยิ่ง เมื่อเรารู้ว่าเราอยู่กับความฝัน การยอมรับความจริงว่าเรารักกันไม่ได้....  เธอจะรู้มั้ย ว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับฉันเลย ถึงแม้ความจริง ฉันจะรู้ดีอยู่กับใจตัวเองว่ามันจะต้องจบเช่นไร     ปลายฤดูฝนที่แล้ว ฉันวิ่งฝ่าสายฝนเข้าไปในอาคาร สายตาจดจ้องไปที่ภาพๆนึง มันเป็นภาพหญิงสาวที่หน้าตาไม่เชิงว่าดีสักเท่าไหร่  และไม่ได้น่าเกลียด จนน่าขยะแขยง ฉันเป็นคนประเภทไม่พูดตรงๆ แต่จะสื่อด้วยสายตา พวกเพื่อนๆ บอกว่าฉันมีสายตาที่น่าขยะแขยง แต่พวกเขาไม่ได้รังเกียจในสิ่งที่ฉันเป็น ต่างคนก็สงสัยว่าทำไมฉันถึงเป็นเช่นนี้ ฉันเองก็ให้คำตอบไม่ได้เช่นกัน   ฉันจ้องไปที่ภาพของหญิงสาววัยกลางคนนคนนั้น ภาพใสมองจินตนาการเรื่องราวสกปรกมากมาย  ฉันพยายามสลัดคราบสัตว์นรกในจิตใจออกไป  อันที่จริงฉันไม่ใช่คนที่เลวร้ายดังคำพรรณา ที่ว่ามาในข้างต้นเลยสักนิด อยากรู้จักฉันหรอ??         ...

   ในวันนี้ที่เราได้บอกเขาไป บางสิ่งบางอย่างค่อยๆเปลี่ยนไป บางสิ่งบางอย่าง ทำให้เรารู้ว่าบางที คำว่า รัก และ คำว่า ชอบ มันใช้กับคนที่ไม่มีใจ ไม่ได้.... อาการความเศร้าเกาะกุมหัวใจเริ่ม ก่อเค้าเป็นเมฆครึ้ม  ก่อนจะเกิดอาการอัฟเตอร์ช็อค  (-_-) และแล้ว ฝนก็ตก ('///''///''///'')  วันนี้ขอนำเสนอ...... v v v เหตุการณ์ อาการ ความรู้สึก ของคนอก (เล็ก) เอ้ย!! อกหัก ^ ^ ^ 1.เริ่มจับพิรุดได้ ไม่ไว้วางใจและ ...เฮ้ย!! ตะเองแปลกไปนะ (ต้องการรู้ความจริงทั้งหมด ว่าแม่งเกิดไรขึ้น!!!) 2.เหตุผล ฉันต้องการเหตุผล วิญญาณ อัยการ วิญญานความยุติธรรมเข้าสิง "ทำไม ทำม๊ายย!!O.....O" 3.เซ้าซี้มันมากขึ้น โทรตามๆๆๆ จิกๆๆ ส่งข้อความกัดๆ 4.มันมาและๆ ..... "เธอ... เรา เลิก กันเถอะ" -__- 5.ความรู้สึกตอนนั้น ชาตั้งแต่รูขุมขนบนหัว ยันปลายนิ้วโป้งตรีนเลย .... ทำอะไรไม่ถูก จะร้องไห้ก็ร้องไม่ ออก  ความรู้สึกแม่งอยากจะกระทืบคนบอกมากเลย----> O_____O 6. @0@  เวียนหัว เวียนหูไปหมด เหมือนเวลาหยุดแค่นั้น ...  7.เงียบ ... จนได้ยินเสี...

      การมอบความรัก ให้กับคนที่เขาไม่รัก หรือมอบมันให้กับความรักที่เรียกว่า "ความฝัน" คำว่าเป็นไปไม่ได้ มันทำร้ายจิตใจเราเสมอ เหมือนเพียงชั่ววูบที่มีดคว้านผ่าหัวใจ ความรู้สึกดับวูบไป ในขณะที่ใครคนนั้น เอ่ยคำว่า "ฉันทนไม่ไหวกับคุณอีกแล้ว" นี่เราทำผิดไปใช่มั้ย?? ความรู้สึกเหมือนไอ้ทึ่ม เหมือนซอมบี้ที่เดินอย่างไร้จุดหมายบนท้องถนน รอคอยให้มนุษย์สักคนมาเป็นอาหารเวลาท้องหิว รอให้รถสักคันมาบี้สมองให้เละ เพื่อรอวันตาย ให้ตาย" ความผิดหวัง "  ทรมาณเหมือนรอคอยให้เวลาค่อยๆ กลืนชีวิตไปช้าๆ รอคอยแสงสว่างทั้งๆที่ขังตัวเองอยู่ในกะลาครอบ....       ฉันเฝ้ามองแสงดาวในวันที่ฟ้าเต็มไปด้วยหยาดฝน หัวใจฉันกำลังร้องไห้ เธอจะรรู้อะไรกับฉัน เธอจะเข้าใจอะไรกับความรู้สึกของคนไร้ตัวตน ฉันมองไม่เห้นดวงดาวเลยสักนิด ฉันมองไม่เห็นเธอ ...มันไม่ใกล้เคียงเลยกับคำว่า "ความสมหวัง"  ยิ่งเดินเข้าไป เธอก็ยิ่งลอยออกห่าง สายลมพัดเธอไปจากฉัน มันไม่ใช่สิ่งชั่วร้ายอะไรที่พาเธอไป เป็นเพียงตัวฉันเอง มันคือตัวฉันเอง ที่เธอบอกว่า "ไม่ใช่"    คงไม่แปลกอะไรที่สุดท้ายแล้ว คนที่พยายา...

  หลังผ่านมาเป็นเวลาปีกว่า...ฉันก็เริ่มเข้าใจคำว่า "รัก" เพิ่มมากขึ้น ฉันเติบโตมาตามกาลเวลา เช่นเดียวกันกับความรักของฉัน บางครั้งต้องหกล้ม บางครั้งต้องเดินฝ่าสายฝน เช่นเดียวกับตอนนี้ ที่ฉันกำลังบอกเล่าเรื่องราวของฉัน ผ่านสมุดเล่มเก่า และอยากจะให้เธอรู้ ว่าฉันคิดถึงทุกๆวินาที ที่เราเคยอยู่ด้วยกัน...   เธอเป็นอย่างไรบ้าง?? หลังจากวันนั้นที่ความรักของเราดูไม่ค่อยงดงามเท่าไหร่ เธอจำวันที่เราเดินทางผ่านพายุลูกนั้นมาได้มั้ย?? ตอนนี้ฉันกำลังนั่งคิดถึงเธอ คิดถึงทุกๆอย่างที่เคยเกิดขึ้น ความรักครั้งนั้นสอนให้ฉัน เลือกที่จะเดินตามทางที่ฉันกำหนด ฉันเลือกตัวเอง ในวันที่ทุกคนรายล้อมรอบกาย เลือกที่จะดูแลตัวเอง ในวันที่ฉันยังไม่พร้อมที่จะก้าวเดินต่อไป เธอจะรู้มั้ย... ในวันที่ฉันจับมือทักทายกับความเหงา ความเหงาสอนฉันให้รู้จัก เริ่มต้นทำในสิ่งที่แตกต่างออกไป และฉันมีความสุขที่จะเรียนรู้มัน  ทุกวันที่ฉันเรียนรู้ที่จะอยู่กับความทุกข์ เพื่อเฝ้ารอความสุขที่อยู่ในประตูถัดไป   สุดท้ายนี้ไม่มีสิ่งใดที่จะพูดมากเกินกว่าคำว่า "ขอบคุณ" สำหรับวันเวลาดีๆ และบทเรียนในวันนี้ สอนให้ฉันเลือกที่จ...