การตัดสินใจ
" เอาอีกแล้ว มุขเดิมมาอีกแล้ว มันจะต้องอีกสักกี่ครั้งที่ต้องทุกข์ทนกับความรักแบบนี้ หรือมันจะเป็นเพราะว่าเรากำมันแน่นไป "
นั่งมึนๆ อยู่ในห้องที่เต็มไปด้วยความอ้างว้าง เสียงถอนหายใจแบบสั่นเคลือก็ไหลผ่านมาจากอก หัวใจเต้นเร็วขึ้นเป็น 2 เท่า เจ็บปวดจี๊ดจี๊ด ที่หน้าอก... " โรคหัวใจกำเริบหรือเปล่าวะเรา " พูดกับตัวเอง พลางหัวเราะ. มันคงไม่ใช่หรอกมั้ง คงไม่ใช่อย่างที่เราคิด ขอให้ทุกอย่างที่เคยคิด เป็นเพียงแค่ความคิดตื้นๆ ขอให้มันไม่ใช่อย่างที่คิด เสียงในหัวตีกันสนั่นเป็นกลองรบ. เดินวกไปวนมาภายในห้อง รอคอยเวลาที่เธอจะตื่นขึ้นมาพูดเรื่องที่ค้างคาไว้.
หลังจากห่างหายกับความเหงา และความเศร้าไปได้ไม่นาน ก็ได้กลิ่นเก่าๆ กลิ่นของการจากลา กลิ่นของความหลอกลวง เหม็นชิบเป๋ง
10:20 เสียงดังของมือถือ ทำให้หญิงสาวอายุ 18 ตกใจเหมือนคนอายุ 60. " ฮาโหล... ตกลงว่าจะเอายังไง" เสียงเงียบไปสักพัก แต่เสียงหัวใจคนฟังดังตุ๊บๆ เหมือนจะย้ายจากอก ออกมาตอบแทนปาก. " ฉัน... ว่าเราควรจะจบกันแค่นี้ " " ... เฮ้อ ว่าแล้วเชียว " เสียงพึมพรำของหญิงสาวดังออกมาด้วยความโล่งอก " มันคงจบแค่นี้แล้วสินะ ต่อไปเราก็คงกลับไปเป็นเราเหมือนแต่ก่อน ". หลังจากที่เธอเตรียมที่จะออกไปสูดอากาศเช้าวันใหม่ข้างนอก เสียงนรกก็เรียกหาเธออีกครั้ง... กรี๊งๆๆๆ หญิงสาวหันกลับมามองที่โทรศัพท์ " เราขอโทษ... กลับมาเถอะนะ ". แววตาของเธอต่ำลง จากอารมณ์สดใสกลายเป็นหดหู่ในชั่วพริบตา. เธอตรงเข้าไปที่โทรศัพท์ ส่งเพียงสติ๊กเกอร์รูปร้องไห้กลับไป จากนั้นก็เริ่มลบเฟสบุ๊ก และแอพลิเคชั่นต่างๆ เธอวางโทรศัพท์ลงลาดน้ำลงไปอย่างเลือดเย็น. "เอาหล่ะ จบกันสักที ฉันจะไม่ยอมให้เธอมามีบทบาทต่อชีวิตของฉันอีกต่อไป ". เธอเดินออกจากห้องไป ทิ้งไว้เพียงโทรศัพท์พังๆ เครื่องหนึ่ง. หญิงสาวใช้ชีวิตของเธอดังเดิม แต่ปราศจากการรบกวนใดๆ เธอค้นพบความสงบของชีวิต ที่หญิงสาวอย่างเธอต้องการ เธอค้นพบการเริ่มต้นสิ่งใหม่ โดยปราศจากการพันธนาการอีกต่อไป.
M.morgan
Comments
Post a Comment