ความรัก ความหลง ความปราถนา หรืออะไร?

     เวลาที่ฉันต้องเลือกอะไรบางอย่าง หัวใจของฉันมันจะแยกออกเป็นสองทาง ความรู้สึกเริ่มปั่นป่วน ฉันเริ่มสับสนระหว่างผลประโยชน์ และความต้องการ  วินาทีนั้นเป็นอะไรที่ยากเย็นที่เราจะยอมเสียบางสิ่ง สิ่งล้ำค่าที่เราอยากจะเก็บมันไว้ทั้งคู่ แต่เป็นสิ่งที่เราใช้ได้แค่สิ่งเดียว เพียงแค่ครั้งเดียวเท่านั้น เช่นเดียวกับความหวังมากมายที่เอ่อล้นออกไป เพียงเขาสองคนเท่านั้นที่ตักตวงมัน คนที่ได้มากก็เย่อหยิ่ง ทนงตนว่าเป็นที่สุด ส่วนคนที่ได้น้อย ก็น้อยอกน้อยใจ และพยายามใขว่คว้ามากขึ้นเท่านั้น

    ไม่มีใครหลีกหนีความผิด ถ้ามันจำเป็นที่จะทำให้ได้อะไรที่เราต้องการมา ความเป็นจริงก็คือ ความต้องการมันเหนือกว่าสิ่งใด เวลาที่มนุษย์อย่างเรา พิศวาส  ปราถนา การอยู่โดยไร้ซึ่งความต้องการนั้น เป็นไปได้ยาก และอาจเป็นไปไม่ได้เลย การอยู่โดยปราศจากความรักก็เช่นกัน มันไม่อาจทำให้โลกสดใสและน่าอยู่ขึ้นเลย ถ้าขาดซึ่งความรัก ความปราถนา แต่หากว่าแรงปราถนามากเกินไป จนกลายเป็นความหลง อะไรที่น่ากลัวกว่ามนุษย์เวลาหิว เวลาที่มนุษย์ต้องการล่าล่ะ? อะไรที่ขับเคลื่อนแรงบันดาลใจ ให้มนุษย์ทำทุกอย่างเพื่อให้ได้สิ่งที่ตนต้องการ คงจะไม่งดงามแน่ถ้าโลกนี้มีแต่คนเห็นแก่ตัว คงจะจบไม่สวยแน่ ถ้าทุกคนพยายามแก่งแย่งกัน แล้วเราจะทำอย่างไรล่ะ ยุบเลข 1 และประกาศว่าเป็นตัวเลขอันตรายอย่างนั้นหรือ หรือว่าเราจะลดช่องว่างให้แก่กัน มองในด้านดีของคนเลว และมองในด้านเลวๆ ที่คน(เสเเสร้ง)ดี ให้อภัยกันบ้าง โลกจะได้งดงาม

   ดังนั้นแล้ว จะเอ่ยไปว่าเรารู้ว่า รัก หมายความว่าอย่างไรนั้น ฉันไม่อาจรู้เลย เพราะคำว่า รัก ของแต่ละคน เกิดขึ้นจากอารมณ์ส่วนลึก ความรู้สึกที่อยู่ลึกไปจนยากจะอธิบาย มันซับซ้อนเสียยิ่งกว่าระบบประสาทของมนุษย์เสียอีก ไม่มีใครรู้จักคำว่า รัก ได้ดีที่สุดเท่าตัวเราเอง


Morgan M.